Op kerstavond verschijnt, net zoals bij veel Nederlandse families, ook hier in Tanzania Robert ten Brink op de televisie. Ondanks dat we het door het tijdverschil niet helemaal kunnen kijken, is het elk jaar weer mooi om te zien uit welke landen er geliefden bij elkaar komen. Gelukkig hebben wij geen All You Need nodig om onze familie te kunnen zien. Sinds onze verhuizing is het nog bijna elk jaar gelukt om de feestdagen met hen door te brengen. Ook dit jaar.
Pagina 3 van 28
December is altijd weer een verwarrende maand. Maar dit jaar nog meer dan ooit. Lees verder
Al van kleins af aan kwam ik regelmatig op de boerderij. Met papa de veearts mee ‘de boer op’. Of ik ging logeren bij oom en tante die een grote koeienstal hadden. Ik hielp mee de koeien melken, toen nog op de ‘ouderwetse’ manier, en liep keer op keer over het gangpad om hun natte neuzen nieuwsgierig aan mijn hand te laten snuffelen.
Dat maakt het extra leuk wanneer Lisan en haar klas voor een schooluitje een Tanzaniaanse boerderij gaan bezoeken, en ik maak graag een ochtend vrij om met hen mee te gaan. De farm ligt op zo’n 20 minuten rijden van school. Door de regen van de afgelopen nacht gebeurt dan ook het onvermijdelijke; de schoolbus komt vast te zitten in de modder. Het laatste stukje leggen we te voet af, waar de kleintjes gelukkig het avontuur wel van in zien. Al komen er naast de laarzen ook bijna net zo snel de reservekleren uit te tas tevoorschijn…
De ‘herfst’vakantie in oktober is voor ons een ideale gelegenheid om er een weekje tussenuit te gaan in eigen land. De dagen worden warmer en zonniger, terwijl de korte regenperiode nog even op zich laat wachten. Normaal gesproken dan… Maar als er in de eerste twee weken van oktober al flink wat regen valt, en de kinderen zelfs weer in regenlaarzen naar school moeten, beginnen we ‘m toch stiekem te knijpen. Want wat moeten we een hele week op Zanzibar als het alleen maar regent?
Het is iets meer dan vier jaar geleden maar ik herinner het me nog als de dag van gisteren: onze ontmoeting met Tony Fitzjohn. Als je hem op googled, zie je direct foto’s van een jonge versie die met een leeuw knuffelt. Inmiddels is hij 74 jaar maar nog steeds even eigenzinnig en gepassioneerd.
Met de ingang van het nieuwe schooljaar zijn we weer langzaam in een vast ritme gerold. Opstaan, naar school (brengen), werken, weer van school (ophalen), spelen, eten en naar bed. Ook de kinderen zijn verrassend snel gewend. Afgezien van een eenmalige Monday blues, waarbij ik met twee kinderen op school stond die toch écht liever thuis wilden spelen, gaan ze met veel plezier. Vriendjes komen spelen en we hebben de eerste movie night onder de Afrikaanse sterrenhemel er al op zitten.
Na ruim acht weken was het dan eindelijk ook voor onze twee kinderen zover: ze mogen weer terug naar school. Nou moet ik ook toegeven dat twee maanden schoolvakantie best lang is, óók voor een ouder. Het is dat we van een lange onderbreking in Nederland konden genieten, maar anders was het aardig stil geweest in Arusha, met de meeste expatfamilies die tijdens de ‘zomer’maanden weg trekken.
Het is even stil geweest op deze blog. Niet zonder reden, want een groot deel van juli en augustus hebben we in Nederland doorgebracht. Daar waar vele toeristen juist náár Afrika reizen, gaan wij de andere kant op. Weg van de Grote Migratie en de Europese zomer tegemoet.
Over ons
Karibu! Ik ben Miranda en samen met mijn partner hebben wij ons hart verloren aan het Afrikaanse continent.
Via deze blog geef ik je graag een kijkje in ons dagelijks leven in Tanzania als (expat)gezin. Hoe we wonen en werken in Afrika, hoe het is om met kinderen te emigreren en hoe we genieten van de Afrikaanse onvoorspelbaarheid. En ik neem je mee op safari!
