Het is hier al vaker genoemd maar sommige Afrikaanse taferelen wennen nooit, hoe lang je hier ook woont. Leuke en minder leuke dingen. Zoals de politieagent die mij dagelijks langs de kant van de weg laat stoppen. Enkel om te kunnen vragen waar ik vandaan kom en waar ik naar toe ga. Het is een heel vriendelijke man, maar na een paar dagen hetzelfde liedje wordt het toch wel lichtelijk irritant.
Al mag ik van geluk spreken, want mensen in mijn omgeving gaan voor veel minder de gevangenis in. Omdat bijvoorbeeld de agent vindt dat de motor olie lekt. Of dat de auto niet de juiste kleur heeft. Of gewoon omdat ze je niet zo aardig vinden.
En zo zijn er nog veel meer situaties die ons nog steeds vreemd doen voorkomen!
Voorraad broden
Zoals de medewerkster van de supermarkt, die mij met grote ogen aan kijkt als ze me acht grote broden in het boodschappenkarretje ziet laden. Maar dit is zo ongeveer de enige winkel in Arusha waar het brood nog van redelijke kwaliteit is. Waar we zeker drie kwartier voor moeten rijden (enkel!). En aangezien we dagelijks lunchen met een boterham (met kaas of hagelslag), gaan er wekelijks best wat broden doorheen. Dus ga ik regelmatig met bijna de hele voorraad brood naar de kassa.
Op het hoofd
Het blijft verbazingwekkend en ik doe het ze, ondanks verwoede pogingen, niet na. De tassen en manden die wij Europeanen in de hand zouden dragen, zetten de Afrikaanse vrouwen hier moeiteloos op hun hoofd. Evenals trossen bananen en emmers water. Niet alleen moet het enorm zwaar zijn, maar vaak ze weten het zo te balanceren dat ze hun handen vrij houden.
Stoplichten op zonne-energie
Terwijl er onder de huidige regering flink aan de weg getimmerd wordt (letterlijk), wordt er ook op andere manieren geïnvesteerd om de verkeerssituatie te moderniseren. Door bijvoorbeeld nieuwe stoplichten te plaatsen. Die op zonne-energie werken. Nou ja, níet werken. Sinds ze geplaatst zijn, heb ik ze welgeteld één keer op rood zien staan. Sindsdien tonen ze helemaal geen kleuren meer en rijdt het verkeer weer kriskras door elkaar, als vanouds. Wellicht heeft het feit dat de zonnecollectoren onder een dikke laag stof zijn bedolven daar iets mee te maken…?
Slang in de tuin
Wil je zondagochtend op de veranda een kopje koffie drinken, is de ligstoel al bezet… door een slang. Ondanks dat ze er zeker wel zitten, komen we ze gelukkig niet vaak in levende lijve tegen. Al zag deze er wel prachtig uit, met zijn felgroene glanzende huid. En deed hij niet meer dan waarschuwend zijn tongetje uitsteken, tot hij weer geruisloos de struiken in gleed. Naar alle waarschijnlijkheid was het een boomslang, die overigens wel degelijk giftig zijn!
Maïsoogst op wielen
In september wordt hier de maïs geoogst. Met dezelfde dorre, gele kleur als de maïs op sommige plekken in Nederland. Maar hier is het normaal. Het gewas wordt namelijk aan het begin van het regenseizoen geplant, maar pas geoogst wanneer het al maanden droog is. En sproei-installaties kennen ze niet.
In deze periode zie je dan ook brommertjes veelvuldig heen en weer rijden met de oogst. Of beter gezegd, er rijden enorme ladingen maïs op de weg en daartussen ontwaar je ergens een brommertje. Die vervaarlijk over de weg slingert en inhaalmanoeuvres zo goed als onmogelijk maakt.
Wintermuts in de zomer
Terwijl jullie nog even kunnen genieten van de laatste zomerse dagen van het jaar, is bij ons de lente aangebroken. Overal staan weer de prachtige jacaranda’s in bloei en de temperatuur stijgt overdag weer richting de 25-30 graden. Om dan iemand met een wollen wintermuts op zijn hoofd te zien lopen, blijft een vreemde combinatie. Of een man op een motor met een jas aan van een (Amerikaanse) skischool. Een skileraar op een brommertje in Afrika!
zo waar vooral die mutsen. Blijf er verbaasd naar kijken.