Het is één van de minst bezochte parken in Noord-Tanzania. En tegelijkertijd ook één van de meest bijzondere. Ondanks dat het op amper drie uur rijden van Arusha ligt, behoort het niet tot de welbekende highlights of must-sees waar je zeker geweest moet zijn. Toch heeft Mkomazi National Park ons wél weten te betoveren, zes jaar geleden. Hoog tijd dus om weer eens terug te gaan en te zien hoe het met de neushoorns van Tony Fitzjohn gesteld is.
Categorie: Op safari (Pagina 1 van 6)
Het is een jaar geleden sinds corona zijn intrede deed. En nog altijd lijkt het virus niet van plan te zijn om zomaar te verdwijnen. Een jubileum dat we liever niet hadden gevierd. Het is ook een jaar geleden dat we voor de laatste keer familie over hadden uit Nederland. Toen er nog niet van bewust hoe schaars de tijd zou zijn die we daarna nog samen konden doorbrengen. En het is een jaar geleden dat we een nieuw eiland in de Indische Oceaan ontdekten. Mafia Island, met de walvishaaien. Die er normaal gesproken eenvoudig te zien zijn… maar toen even niet.
Lees verder
“Mama, daar is de safariauto!” roept mijn dochter enthousiast. Omringd door onze weekendtassen staan we ’s ochtends vroeg te wachten op de grote Land Rover, die ons een week lang door het noorden van Tanzania zal rijden. Door het onbekende gebied van Lake Natron en Serengeti National Park. Onder het mom van ‘de auto’s moeten blijven rijden’ hebben we besloten dat we er dan maar zelf gebruik van maken. Want toeristen zien we voorlopig toch niet.
Vergeleken afgelopen jaren zullen de paasdagen voor de meesten niet erg spannend zijn geweest. Geen dilemma’s over wat te gaan doen of bij wie langs te gaan. “Blijf thuis” was de boodschap.
Als je aan een strandbestemming denkt in combinatie met safari kom je al snel uit op Zanzibar. De veelbelovende plaatjes liggen bovendien dicht bij de werkelijkheid: prachtig witte zandstranden, wuivende palmbomen en een heldere, turkooisblauwe zee. Geen wonder dat de meeste safarigangers hier afsluiten om het stof van zich af te spoelen en bij te komen van de vele indrukken.
Maar Zanzibar is niet de enige droomplek in de Indische Oceaan. Naast de Swahili kust zijn er ook idyllische stranden te vinden op Pemba en Mafia Island, tevens onderdeel van de Zanzibar archipel. Beide zijn veel minder bekend dat het hoofdeiland, met een beperkt aantal, kleinschalige strandresorts.
Het groene eiland
Na ons eerst een paar dagen onder de toeristen op Zanzibar gemengd te hebben, vliegen we op dinsdag met een kleine Cesna naar Dar es Salaam en van daaruit verder naar Mafia Island. De panoramische vlucht alleen is al een beleving op zich.
Mafia Island ligt op zo’n half uurtje vliegen van Dar es Salaam, Het eerste dat je opvalt vanuit het vliegtuig is dat het enorm groen is. Er loopt maar één stukje verharde weg, van het vliegveld naar het Marine Park, dé trekpleister van het eiland. Het eiland wordt omringd door prachtige koraalriffen waardoor het één van de beste duikplekken ter wereld behoort.
Zwemmen met walvishaaien
Een ander hoogtepunt van het eiland, de belangrijkste reden van ons bezoek, zijn de walvishaaien. Tussen september en maart komen ze zich in dit gebied voeden met plankton. De walvishaai is de grootste vis ter wereld en kan wel tot 15 meter lang worden. Het is bovendien geen walvissoort maar een haai. Maar wel een vriendelijke, waar je zonder gevaar mee kunt zwemmen.
Hoewel het natuurlijk wild blijft, is de kans op het zien van deze reusachtige vissen zo’n 99%. Zeker omdat ze vaak in het ondiepe water vlak voor de kust verblijven.
Ik had graag gewild dat bovenstaande foto door mijzelf was gemaakt. Maar laten wij nou net tot die 1% horen… Het nieuws bij aankomst, dat er de afgelopen dagen nauwelijks nog walvishaaien gespot waren, had ons al moeten alarmeren. Toch gaan we de volgende dag vol goede moed op zoek naar de dieren. Meerdere boten varen heen en weer en we speuren naar een haaienvin boven water of een grote schaduw onder water.
We blijven zoeken, tot we tegen het einde van de ochtend de hoop moeten opgeven. Geen walvishaaien voor ons. En ook in de dagen erna laten ze zich niet meer zien. Omdat de dieren afgelopen jaar in juli al gemigreerd waren, is het aannemelijk dat ze dit jaar ook eerder vertrokken zijn, door de verandering in het zeewatertemperatuur en aanwezigheid van voedsel. Nog zo’n effect van klimaatverandering.
Puur en onaangetast
De snorkeltour van een dag later laat ons gelukkig nog wel genieten van de bijzondere onderwaterwereld. We worden omringd door vele tropische vissen zoals de papegaaienvis, wimpelvis en Nemo. En ook het koraal ziet er nog kleurig en onaangetast uit. We onderbreken de boottocht op een verlaten zandbank voor een heerlijke barbecue-lunch met verse vis. Met relatief zo weinig toeristen die jaarlijks het eiland bezoeken (zo’n 1% van Zanzibar!) zou je zeggen dat de stranden net zo ongerept zijn als het leven onder water.
Het tegenovergestelde is waar. De ‘idyllische’ zandbank ligt vol met aangespoeld afval, van plastic, glazen flesjes tot slippers. Dat beetje wat we proberen te verzamelen is nog minder dan een druppel op een hete plaat. Op het strand voor de lodge precies hetzelfde verhaal. Ogenschijnlijk grotendeels afkomstig uit de grote stad 130 km verder, Dar es Salaam. Overigens dragen de lodges op Mafia Island wel allemaal hun steentje bij; ze hebben hun eigen opruimdiensten opgericht en doen zoveel mogelijk aan waste management.
Na drie nachten op het eiland vliegen we vanaf het kleine vliegveldje terug naar het vasteland. Terug naar de drukte en hectiek van alledag. Hoewel Mafia zonder meer een bijzonder eiland is, heeft het wel zijn specifieke aantrekkingspunten: de riffen om te duiken en de walvishaaien. En het is heerlijk afgezonderd. Maar zonder die imposante walvishaaien wel een stuk minder gezellig…
Het is al weer een tijdje geleden sinds we op safari zijn geweest. Terwijl Tarangire National Park, voor Tanzaniaanse begrippen, hier ‘om de hoek’ ligt. Maar het is nog langer geleden sinds we bij Maramboi Tented Lodge hebben overnacht. Een lodge gelegen aan de oever van Lake Manyara en net buiten het nationaal park van Tarangire. Maar hoe mooi de kamer of hoe vriendelijk het personeel ook is, we komen hier eigenlijk maar voor één ding: het zwembad!
Duizenden zwarte stipjes, zo ver als je kunt kijken. Stof die opwaait van de vlaktes. Het typische nasale geluid om je heen. Het is nog maar een paar dagen in het nieuwe jaar en we bevinden ons al tussen de migratie. Midden in de Afrikaanse wildernis.
Na wekenlang luisteren naar kerstmuziek, netjes weer de kerstboom tevoorschijn te hebben gehaald en de kerstlichtjes te hebben opgehangen, besluiten we de kerstdagen buiten de deur te vieren. We brengen het door aan de voet van Lake Manyara, onder de grote baobabboom van Migombani Camp. Mét kerstlichtjes!
We genieten van het uitzicht, de zon die achter de bergen van de Rift Vallei verdwijnt en het kampvuur onder de sterrenhemel.
Over ons
Karibu! Ik ben Miranda en samen met mijn partner hebben wij ons hart verloren aan het Afrikaanse continent.
Via deze blog geef ik je graag een kijkje in ons dagelijks leven in Tanzania als (expat)gezin. Hoe we wonen en werken in Afrika, hoe het is om met kinderen te emigreren en hoe we genieten van de Afrikaanse onvoorspelbaarheid. En ik neem je mee op safari!
