Een van de eenvoudigste maar ook moeilijkste dingen in een expat bestaan is vriendschap sluiten. Als buitenlander, en buitenstaander, word je verrassend soepel opgenomen in de groep ‘andere buitenlanders’. Ondanks dat je vreemden voor elkaar bent, heb je al één belangrijk ding gemeen: het land waar je woont en alle (aanpassings)problemen die daarbij horen.
Categorie: Met kinderen in Afrika (Pagina 3 van 6)
Het moet toch best verwarrend zijn voor een kleuter. Hij is geboren in Nederland maar heeft het grootste gedeelte van zijn leventje in Tanzania gewoond. Zijn neefje en nichtjes ziet hij alleen tijdens de vakanties in Nederland. Zijn beste vriendje komt uit de VS en zijn juffrouw uit Nieuw-Zeeland. Zijn ouders praten nog regelmatig over Oeganda waar ze ook lang hebben gewoond. Maar voor vakanties gaan ze het liefst naar plekken waar ze nog nooit geweest zijn. Zoals de Seychellen.
Nederland is bij uitstek een fietsland. Ik denk dat er weinig andere landen op de wereld zijn waar er zo graag gefietst wordt als in Nederland. Maar wanneer je als Nederlands jongetje in Tanzania opgroeit, wordt het meteen een stuk lastiger om het fietsen onder de knie te krijgen.
“Zeg, hoe doe jij dat nou met kinderen in Afrika?”, vroeg iemand mij laatst. Tja, hoe doe je zoiets? Nou gewoon, hetzelfde als in Nederland lijkt me. Toch?
“Weet je wat ‘shark’ is in English?” klinkt het door de auto. “Nou, verras me”, reageer ik met een glimlach. Het is een doordeweekse dag en ik heb Julian net van school opgehaald. “Shark is papa“, steekt hij van wal. “Dolphin is pomboo. En seal is silli“, zegt hij trots. Hij haalt nog wel eens Engels en Swahili door elkaar dus ik weet wat hij bedoelt. Maar of het klopt, betwijfel ik ten zeerste. “Ach, je bent zelf silly!”
Met enige afgunst hebben we vorige week verschillende foto’s en filmpjes van de carnaval voorbij zien komen. Iedereen mooi uitgedost, gezellige carnavalsmuziek en uitbundig gehos. Stiekem toch wel een groot gemis wanneer je hier in Afrika zit! Gelukkig wist de internationale school van Julian het gebrek aan verkleedpartijen en gek doen enigszins te compenseren door die week eveneens iets te organiseren.
Eerder deze maand was Sunny Bergman te gast bij De Wereld Draait Door. Ze zat aan tafel om haar nieuwste documentaire “Wit is ook een kleur” te bespreken, waarin ze zich richt op het (onbewuste) racisme onder blanke mensen. In haar onderzoek probeert ze antwoord te vinden op de vraag waarom veel (hogeropgeleide) blanke mensen zich verongelijkt voelen over racisme en witte privileges. En bovenal, slagen deze mensen erin om hun kinderen ‘kleurenblind’ op te voeden?
Ik denk niet dat iemand ooit nog Julian’s vierde verjaardag zal vergeten. De dag dat het meest onwaarschijnlijke toch gebeurde: Donald Trump werd officieel verkozen tot president van Amerika. Terwijl de kranten er vol van stonden en verschillende critici al direct een regelrechte milieu-, politieke en economische ramp voorspelden, was er in ieder geval één die zich daar vooralsnog niet druk om maakte. Mr Birthday Boy himself!
Over ons
Karibu! Ik ben Miranda en samen met mijn partner hebben wij ons hart verloren aan het Afrikaanse continent.
Via deze blog geef ik je graag een kijkje in ons dagelijks leven in Tanzania als (expat)gezin. Hoe we wonen en werken in Afrika, hoe het is om met kinderen te emigreren en hoe we genieten van de Afrikaanse onvoorspelbaarheid. En ik neem je mee op safari!
