Wanneer je over de stenige weg in de richting van de Kilimanjaro rijdt, zie je de groep in de verte al staan. Roodzwart of blauw wapperende kleden die fel afsteken tegen hun zwart gekleurde huid. Hun dansen en gezang komen je tegemoet. Een bijzonder welkom dat je bij vrijwel geen andere lodge krijgt. Daarna krijgen we een welkomstdrankje geserveerd: “koeienbloed” dat regelmatig door deze stam gedronken wordt. Julian kijkt met afschuw hoe wij een slokje nemen van het donkerrode drankje. Wat overigens een heerlijk zoete hibiscussmaak heeft.

Kamer Osiligilai Maasai Lodge in Tanzania

Hoogste berg van Afrika

Osiligilai Maasai Lodge is een nieuwe lodge aan de voet van de Kilimanjaro met karakteristieke lemen hutjes. Je waant je hier in een Maasai dorp, al zijn de kamers wel voorzien van de nodige comfort. Er is zelfs een sfeervol restaurant, een zwembad en sauna. En alles is gericht op de hoogste berg van Afrika. Die helaas net dit weekend verborgen blijft achter een dik wolkendek…

Zwembad met Kilimanjaro op de achtergrond

Krijger

Na een uitgebreide lunch brengen we de middag bij het zwembad door. Een korte regenbui weerhoudt ons er niet van om een duik te nemen. Toch wordt onze aandacht al snel getrokken door de geiten in de nabijgelegen boma. Vanavond staat er namelijk een traditionele Maasai BBQ op het menu… Vooral Lisan is er niet meer bij weg te slaan en wil telkens “even naar het geitje kijken”. Niet beseffende dat het lieve beestje al een tijdje geleden zijn laatste adem heeft uitgeblazen.

Speerwerpen met de Maasai
Maar voor we ons om het kampvuur heen scharen, gaan we eerst nog onze eigen jachttechnieken uitproberen. Een echte Maasai krijger moet namelijk ter bescherming een leeuw weten te raken met zijn speer. Het lijkt erop dat de mannen al aardig geoefend zijn en onder luid geroep demonstreren zij hun vaardigheden. En al zeg ik het zelf, ook wij brengen het er niet slecht vanaf!

Geit op de barbecue van Maasai

Maasai barbecue

Terwijl de hemel langzaam verkleurt, wandelen wij een nabijgelegen heuvel op om getrakteerd te worden op het traditionele dansen en zang van de Maasai. Ze lijken er oprecht plezier in te hebben en ook Julian doet al snel enthousiast mee. En dan is het tijd voor de geit. Die inmiddels aan stokken geregen is en geroosterd wordt bij het vuur. Op traditionele wijze krijgen we allemaal om de beurt een stukje vlees afgesneden. En de mannen van de lodge laten het zich natuurlijk ook goed smaken. Toch ben ik blij wanneer we naar binnen kunnen, waar ons nog een buffet staat te wachten. Ik ben sowieso geen fan van geitenvlees en zeker niet wanneer ik heb ‘m even daarvoor nog springlevend heb gezien.

De volgende ochtend staat ons helaas geen spectaculair uitzicht op de Kilimanjaro te wachten. De hele berg gaat nog steeds verborgen achter dikke wolken. En ook de geplande wandeltocht valt in het water omdat Julian zich niet helemaal fit voelt. Toch is het geen straf om de ochtend bij de Maasai Lodge door te brengen. We ontbijten op ons gemak, drinken nog een kop koffie, slaan enkele souvenirs in en praten nog wat met de manager.

Afscheid bij Maasai Lodge op de motor

Perfect

Tegen het einde van de ochtend nemen we afscheid met de belofte snel weer eens terug te komen. Terwijl Bas zijn motor start en voor ons uitrijdt, worden we wederom uitbundig uitgezwaaid door het mannen en vrouwen met hun sierlijke kleding. En terugkomen doen we zeker. Het mag er dan niet 100% perfect zijn, met het soms wat gebrekkige Engels, kabels die niet altijd even mooi weggewerkt zijn of een likje verf dat net over het randje is gegaan… Maar dat is juist de charme van deze plek. Juist omdat het gerund wordt door lokale mensen. Die misschien geen expert zijn op gebied van het runnen van lodges, maar vol passie doen wat ze wél kunnen! Niet helemaal perfect maar wel 100% Maasai!