"You can leave Africa, but Africa will never leave you"

Grenzen verleggen bij Boer zoekt Vrouw

Wat is het toch met die boeren? Stuk voor stuk wonen ze in de verste uithoeken van de wereld, en slagen er niet in om hun geluk in de liefde te vinden. Maar één bezoek van Yvonne Jaspers en tientallen, nee honderden vrouwenharten slaan direct op hol. Bereid om alles in Nederland achter te laten en naar een onbekende bestemming af te reizen voor deze ene man.

Toegegeven, na het zien van de kick-off van Boer zoekt Vrouw Internationaal moest ik ook met moeite de verleiding weerstaan om een brief te sturen naar boer Marc. Het zag er veelbelovend uit; een kabbelend meer aan je voeten, zwoele avonden op de veranda en zwemmen tussen de tilapia. Helaas is er in de afgelopen weken maar bar weinig romantiek te bekennen geweest. Marc wist zich duidelijk geen raad met drie avontuurlijke meiden in één huis. Dan pakte Herman het toch een stuk beter aan op zijn Franse boerderij, waar smeuïge taarten werden gebakken en ’s avonds de kamer zich met klassieke muziek vulde.

Grote stap

Feit blijft echter dat emigreren een grote stap is. Je laat alles wat vertrouwd en veilig is achter, om je in een groot onbekend avontuur te storten. Als dat samen met manlief of gezin is, heb je in ieder geval nog iemand om op terug te vallen. Maar om de grote plas over te steken voor een vreemd land én een man die je slechts een paar uur kent? En om daar ook nog eens met twee andere dames om zijn aandacht te moeten gaan strijden?

Inkopen doen op de lokale markt in Tanzania

Klik met het land

Geen wonder dat er bij verschillende boeren de vrouwen zich vrijwillig terugtrekken. Vol goede moed in het vliegtuig gestapt, kwamen ze er al snel achter dat een leven in het buitenland toch niet één lange vakantie is. En soms best eenzaam. Misschien ontbrak het aan gevoelens voor de boer. Of voor de omgeving. Of beide. Want niet alleen de boer is belangrijk, maar een klik met het land is minstens net zo essentieel. De taal, cultuur en omgeving zijn volledig anders. Je moet kunnen wennen aan de benauwende hitte of juist de lange, koude winters. Je moet kunnen omgaan met het kale landschap dat zich eindeloos voor je uitstrekt, de koeien op de weg die je voorrang moet verlenen of om 20 jaar terug in de tijd te worden gegooid. En je moet ook de mindere kanten van het land kunnen accepteren, zoals de armoede en corruptie.

Zo had Claudia amper haar koffer uitgepakt of ze zei alweer vaarwel. Ze voelde niets voor een leven in Canada, noch met Riks. En ook Irene in Zambia haakte na logeerdag 2 al af, ogenschijnlijk uit zelfbescherming. In andere gevallen maakte de boer de beslissing voor de vrouw en probeerde haar te behoeden voor een teleurstelling. Want is het wel zo slim om je als vegetariër in dé steak capital Texas te vestigen? Waar het kleinste stukje vlees waarschijnlijk nog XL is.

Grensverleggend

Met nog twee vrouwen per boer te gaan die gelukkig nog niet zijn afgeschrikt, blijven we de afleveringen op de voet volgen. Net over de grens bij Herman zien de twee meiden hun toekomst in Frankrijk behoorlijk rooskleurig in en ook Olke is inmiddels op de romantische tour gegaan. In Canada blijft het nog steeds vrij koel, al schijnt Marit steeds meer op haar plek te zijn. Terwijl Eline’s hoofd wellicht meer bij haar zoontje in Nederland is dan op de boerderij. In Roemenië leken twee gelijken elkaar gevonden te hebben, maar helaas werd dit sprookje bruut verstoord. De twee overgebleven meiden zijn in ieder geval nog erg optimistisch in het vakantiehuisje met zwembad. En in Zambia? Daar heeft Annekim overduidelijk al een geografische voorsprong. Al is het nog niet gezegd dat Marc ook de gemakkelijkste weg zal nemen…

Life begins at the end of your comfort zone

Al met al, heb ik toch grote bewondering voor de vrouwen die zowel letterlijk als figuurlijk hun grenzen willen verleggen. Ze moeten niet alleen energie stoppen in een nieuwe relatie maar ook in een nieuw gebied, dat uiteindelijk hun thuis moet gaan worden. Op wie de keus ook valt, ik hoop voor ze dat de relatie stand houdt. En het niet alleen een perfecte match met de boer blijkt te zijn, maar ook met het land. Waar ze zich vrij kunnen bewegen en genieten van de kleine dingen die je in Nederland niet ziet. En zich dagelijks realiseren hoe bevoorrecht ze zijn om daar te mogen wonen… Want dan heb je het geluk pas echt (over de grens) gevonden!

Zou jij het kunnen om (voor de liefde) naar het buitenland te verhuizen? 

1 reactie

  1. Mjbekkers

    Mooi!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2024 Terug naar Afrika

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑

%d bloggers liken dit: