De feestmaand zit erop. Waarschijnlijk ben je al weer volop aan het werk en wissel je hier en daar nog een gelukkig nieuwjaar uit. Je zult het vast al tig keer gehoord hebben, maar het cliché is absoluut waar. Het jaar is weer omgevlogen! Op de valreep wil ik toch nog even terugkijken op de afgelopen 12 maanden en wat ze ons gebracht hebben…
Terug naar Afrika
"You can leave Africa, but Africa will never leave you"
Tag: emigreren naar Afrika (pagina 1 van 3)
Swahili klinkt eigenlijk best exotisch. Stel je voor dat je het aan je lijstje met talen op je CV kunt toevoegen? Niet dat je er veel aan hebt in Nederland. Maar het staat toch best stoer!
Helaas ben ik nog niet zover dat mijn kennis van Swahili vermeldenswaardig is. Sterker nog, met het schaamrood op mijn kaken moet ik bekennen dat ik na 2,5 jaar in Tanzania slechts enkele standaarduitdrukkingen ken. In tegenstelling tot Julian, die moeiteloos een andere taal oppikt, kost het mij toch wat meer inspanning. Ik zal er echt de tijd voor moeten vrijmaken en er induiken, wil ik het Swahili een beetje onder de knie krijgen. En tot nu toe is dat bij een voornemen gebleven…
De eerste maandag na de schoolvakantie is normaal gesproken niet bepaald de meest populaire dag. Staat meneer elke ochtend vol energie om half zeven naast zijn bed, wil hij uitgerekend op zijn schooldag toch nog wat langer slapen. Maar niet deze maandag. Want vandaag mag hij verkleed op school komen!
Er zullen weinig ouders zijn die uitkijken naar het moment dat hen gevraagd wordt om hun kindje stevig vast te houden. Zodat de arts of verpleegkundige met precisie de naald in het bovenbeentje kan steken. Dikwijls gevolgd door een zielig huiltje of gejammer.
Ondanks dat er tegenwoordig heel wat discussie heerst over het vaccineren, bestaat er voor ons geen twijfel. We willen onze kinderen zo goed mogelijk beschermen en geen enkel risico nemen. Zeker in een ontwikkelingsland als Tanzania. Julian en Lisan hebben daarbij de pech dat ze wat meer inentingen voor hun kiezen krijgen dan menig ander Nederlandse kindje. Maar gezondheid gaat boven alles.
In Arusha zijn de medische voorzieningen over het algemeen beperkt. Maar gelukkig is er een bekwame Amerikaanse kinderarts waar we terecht kunnen. Hij doet niet alleen de standaardcontroles maar zet ook de vaccinaties. Wellicht is het interessant om erbij te vertellen dat de procedure hier toch nét iets anders verloopt dan in Nederland.
Daar zit hij dan. Een dapper jongetje in zijn zwembroek aan de rand van het schoolzwembad. Lachend met de andere kinderen uit zijn klas. Maar nog altijd bang voor water in zijn ogen.
Met de start van het nieuwe schooljaar zijn ook de eerste zwemlessen voor Julian begonnen. Het is een grote stap voor zo’n kleine jongen. En hoewel hij nog een beetje aan de jonge kant is (in Nederland is het meestal vanaf een jaar of 5?) vind ik het eigenlijk wel een geruststellende gedachte met al die zwembaden hier in de omgeving. In onze tuin staat er nog een stevig hek omheen, maar het merendeel is niet zo childproof. Wat dat betreft kan hij er niet vroeg genoeg mee beginnen.
Dat het leven hier in Tanzania niet te vergelijken is met dat in Nederland is duidelijk. Al zullen Julian en Lisan het (nog) niet echt beseffen, hun jeugd ziet er compleet anders uit dan van hun Nederlandse leeftijdsgenootjes. Er zullen vast en zeker ook momenten komen waarop we hen moeten uitleggen dat bepaalde dingen die zij vanzelfsprekend vinden, toch niet zo gebruikelijk zijn voor andere kinderen.
Dus hier zijn ze alvast op een rijtje: negen dingen die wij als normaal beschouwen. Maar wat wellicht niet voor iedereen geldt…
Letterlijk vertaald betekent dada ‘zus’ in het Swahili. Maar in de praktijk heeft het meer dan één betekenis. Zo is het een verwijzing naar een nanny, die op de kinderen let, of kun je er een serveerster mee aanspreken. En wanneer onze huishoudster Lisan ’s ochtends begroet met “Habari, dada?” heeft het een liefkozende betekenis.
In het begin was het behoorlijk wennen om personeel in huis te hebben. Het voelde ongemakkelijk en ietwat overdreven, want wie ben ik dat ik dit huishoudelijk werk niet zelf kan doen? Bezigheden die, als we in Nederland hadden gewoond, er ook gewoon bij zouden horen.
Regen, regen en nog eens regen! Ons welkom op Schiphol in augustus. We kunnen de koffers niet eens in de auto laden zonder volkomen doorweekt te raken. Terwijl we naar het oosten rijden, glijdt er een perfect gepland landschap aan ons voorbij: strak geasfalteerde wegen, netjes afgemaakte weilanden en moderne boerderijen. Bewolkt, grijs en alles tot in de puntjes georganiseerd. Ik verlang direct weer naar het zonnige Tanzania met al haar chaos!
Over ons
Karibu! Ik ben Miranda en samen met mijn partner hebben wij
ons hart verloren aan het Afrikaanse continent.
Via deze blog geef ik je graag een kijkje in ons dagelijks leven in Tanzania
als (expat)gezin. Hoe we wonen en werken in Afrika, hoe het is om met kinderen
te emigreren en hoe we genieten van de Afrikaanse onvoorspelbaarheid. En neem ik je mee op safari!
Lees
hier meer over ons.
© 2017 Terug naar Afrika
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑